Chlamydia pneumoniae – jakie badania wykonać? Objawy i diagnostyka laboratoryjna
Chlamydia pneumoniae to wewnątrzkomórkowa bakteria wywołująca przewlekłe i nawracające infekcje dróg oddechowych, takie jak zapalenie gardła, zatok, oskrzeli i płuc. W diagnostyce wykorzystuje się zarówno badania serologiczne z krwi (IgG, IgM, IgA), jak i wymaz z gardła do wykrywania obecności bakterii. Objawy zakażenia Chlamydia pneumoniae – kiedy warto się zbadać? Infekcja Chlamydia pneumoniae rozwija się powoli i może mieć przebieg skryty. Objawy są często niespecyficzne, przez co choroba bywa mylona z przeziębieniem lub inną infekcją wirusową. Najczęstsze objawy: • przewlekły, suchy kaszel trwający powyżej 2 tygodni, • stan podgorączkowy lub gorączka, • ból gardła lub chrypka, • uczucie duszności lub ściskania w klatce piersiowej, • nawracające zapalenia zatok, oskrzeli lub płuc, • długotrwałe zmęczenie. Zakażenie może również przebiegać bezobjawowo, a u niektórych osób utrzymywać się w formie utajonej przez wiele miesięcy. Diagnostyka Chlamydia pneumoniae – jakie badania wykonać? 1. Badania serologiczne z krwi: Chlamydia pneumoniae IgG, IgM, IgA Badania serologiczne polegają na oznaczeniu poziomu przeciwciał we krwi: • Chlamydia pneumoniae IgM – pojawiają się jako pierwsze, zwykle po 2–3 tygodniach od zakażenia. Ich obecność sugeruje świeże lub aktywne zakażenie. • Chlamydia pneumoniae IgA – są markerem zakażenia toczącego się w obrębie błon śluzowych dróg oddechowych. Wysokie miano może wskazywać na aktywną infekcję lub przewlekłe zakażenie. • Chlamydia pneumoniae IgG – przeciwciała świadczące o przebyciu infekcji w przeszłości, mogą utrzymywać się przez wiele miesięcy lub lat. W praktyce klinicznej często zleca się oznaczenie wszystkich trzech klas przeciwciał jednocześnie, co pozwala lepiej określić fazę zakażenia. 2. Wymaz z gardła – wykrywanie bakterii w materiale biologicznym • Wymaz z gardła w kierunku Chlamydia pneumoniae to badanie wykonywane metodą: • immunofluorescencji pośredniej (IIF) – pozwala na wykrycie antygenu bakterii Badania te są pomocne szczególnie u osób z objawami ostrej infekcji, a także w monitorowaniu odpowiedzi na leczenie. Przygotowanie do wymazu: co najmniej 2–3 godziny przed pobraniem należy unikać jedzenia, picia, mycia zębów i płukania jamy ustnej. Gdzie wykonać badania na Chlamydia pneumoniae? Badania na Chlamydia pneumoniae można wykonać w większości laboratoriów diagnostycznych. Portal www.badaniasklep.pl umożliwia zakup badań serologicznych i wykonanie ich w dogodnym punkcie pobrań, bez konieczności wcześniejszej wizyty u lekarza. Dostępne są m.in.: • Chlamydia pneumoniae IgG • Chlamydia pneumoniae IgM • Chlamydia pneumoniae IgA • Wymaz z gardła – Chlamydia pneumoniae FAQ – najczęściej zadawane pytania Czy infekcja Chlamydia pneumoniae może przebiegać bezobjawowo? Tak. U części osób bakteria może bytować w organizmie w formie utajonej, bez wyraźnych objawów. Jak długo utrzymują się przeciwciała IgG? Przeciwciała IgG mogą być obecne przez wiele miesięcy, a nawet lat po przebyciu infekcji. Czy Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą płciową? Nie. Jest to inna bakteria niż Chlamydia trachomatis. Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową. Kiedy najlepiej wykonać badanie z krwi? Oznaczenia serologiczne najlepiej wykonać 2–4 tygodnie po pojawieniu się pierwszych objawów. Czy warto wykonać badania profilaktycznie? Tak, szczególnie jeśli występują częste infekcje dróg oddechowych, przewlekły kaszel lub nawracające zapalenia zatok i gardła. Zakażenie Chlamydia pneumoniae może być trudne do rozpoznania ze względu na niespecyficzne objawy. Badania z krwi (IgM, IgA, IgG) oraz wymaz z gardła umożliwiają potwierdzenie zakażenia i podjęcie odpowiedniego leczenia. Diagnostyka oparta na kompleksowym podejściu pozwala na dokładne określenie stanu pacjenta i uniknięcie powikłań. Bibliografia: 1. Mirosław Jarosz-Chobot (red.) Zakażenia układu oddechowego – podejście interdyscyplinarne. PZWL, Warszawa 2017. 2. Krzysztof Tomasiewicz (red.) Zakażenia w praktyce lekarskiej. Medical Tribune Polska, Warszawa 2019. 3. Andrzej Szczeklik (red.) Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie. Medycyna Praktyczna, Kraków 2022.