Wykorzystaj naszą wyszukiwarkę, aby szybko znaleźć potrzebne Ci badanie.

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors

Strefa Wiedzy

Chlamydia pneumoniae – jakie badania wykonać? Objawy i diagnostyka laboratoryjna

Chlamydia pneumoniae to wewnątrzkomórkowa bakteria wywołująca przewlekłe i nawracające infekcje dróg oddechowych, takie jak zapalenie gardła, zatok, oskrzeli i płuc. W diagnostyce wykorzystuje się zarówno badania serologiczne z krwi (IgG, IgM, IgA), jak i wymaz z gardła do wykrywania obecności bakterii.

Objawy zakażenia Chlamydia pneumoniae – kiedy warto się zbadać?

Infekcja Chlamydia pneumoniae rozwija się powoli i może mieć przebieg skryty. Objawy są często niespecyficzne, przez co choroba bywa mylona z przeziębieniem lub inną infekcją wirusową.

Najczęstsze objawy:

    •    przewlekły, suchy kaszel trwający powyżej 2 tygodni,

    •    stan podgorączkowy lub gorączka,

    •    ból gardła lub chrypka,

    •    uczucie duszności lub ściskania w klatce piersiowej,

    •    nawracające zapalenia zatok, oskrzeli lub płuc,

    •    długotrwałe zmęczenie.

Zakażenie może również przebiegać bezobjawowo, a u niektórych osób utrzymywać się w formie utajonej przez wiele miesięcy.

Diagnostyka Chlamydia pneumoniae – jakie badania wykonać?

1. Badania serologiczne z krwi: Chlamydia pneumoniae IgG, IgM, IgA

Badania serologiczne polegają na oznaczeniu poziomu przeciwciał we krwi:

    •    Chlamydia pneumoniae IgM – pojawiają się jako pierwsze, zwykle po 2–3 tygodniach od zakażenia. Ich obecność sugeruje świeże lub aktywne zakażenie.

    •    Chlamydia pneumoniae IgA – są markerem zakażenia toczącego się w obrębie błon śluzowych dróg oddechowych. Wysokie miano może wskazywać na aktywną infekcję lub przewlekłe zakażenie.

    •    Chlamydia pneumoniae IgG – przeciwciała świadczące o przebyciu infekcji w przeszłości, mogą utrzymywać się przez wiele miesięcy lub lat.

W praktyce klinicznej często zleca się oznaczenie wszystkich trzech klas przeciwciał jednocześnie, co pozwala lepiej określić fazę zakażenia.

2. Wymaz z gardła – wykrywanie bakterii w materiale biologicznym

    •    Wymaz z gardła w kierunku Chlamydia pneumoniae to badanie wykonywane metodą:

    •    immunofluorescencji pośredniej (IIF) – pozwala na wykrycie antygenu bakterii

Badania te są pomocne szczególnie u osób z objawami ostrej infekcji, a także w monitorowaniu odpowiedzi na leczenie.

Przygotowanie do wymazu: co najmniej 2–3 godziny przed pobraniem należy unikać jedzenia, picia, mycia zębów i płukania jamy ustnej.

Gdzie wykonać badania na Chlamydia pneumoniae?

Badania na Chlamydia pneumoniae można wykonać w większości laboratoriów diagnostycznych. Portal www.badaniasklep.pl umożliwia zakup badań serologicznych i wykonanie ich w dogodnym punkcie pobrań, bez konieczności wcześniejszej wizyty u lekarza.

Dostępne są m.in.:

    •    Chlamydia pneumoniae IgG

    •    Chlamydia pneumoniae IgM

    •    Chlamydia pneumoniae IgA

    •    Wymaz z gardła – Chlamydia pneumoniae 

FAQ – najczęściej zadawane pytania

Czy infekcja Chlamydia pneumoniae może przebiegać bezobjawowo?

Tak. U części osób bakteria może bytować w organizmie w formie utajonej, bez wyraźnych objawów.

Jak długo utrzymują się przeciwciała IgG?

Przeciwciała IgG mogą być obecne przez wiele miesięcy, a nawet lat po przebyciu infekcji.

Czy Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą płciową?

Nie. Jest to inna bakteria niż Chlamydia trachomatis. Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową.

Kiedy najlepiej wykonać badanie z krwi?

Oznaczenia serologiczne najlepiej wykonać 2–4 tygodnie po pojawieniu się pierwszych objawów.

Czy warto wykonać badania profilaktycznie?

Tak, szczególnie jeśli występują częste infekcje dróg oddechowych, przewlekły kaszel lub nawracające zapalenia zatok i gardła.

Zakażenie Chlamydia pneumoniae może być trudne do rozpoznania ze względu na niespecyficzne objawy. Badania z krwi (IgM, IgA, IgG) oraz wymaz z gardła umożliwiają potwierdzenie zakażenia i podjęcie odpowiedniego leczenia. Diagnostyka oparta na kompleksowym podejściu pozwala na dokładne określenie stanu pacjenta i uniknięcie powikłań.

Bibliografia:

    1.    Mirosław Jarosz-Chobot (red.)

Zakażenia układu oddechowego – podejście interdyscyplinarne.

PZWL, Warszawa 2017.

    2.    Krzysztof Tomasiewicz (red.)

Zakażenia w praktyce lekarskiej.

Medical Tribune Polska, Warszawa 2019.

    3.    Andrzej Szczeklik (red.)

Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie.

Medycyna Praktyczna, Kraków 2022.

Udostępnij

Facebook
Twitter
LinkedIn

Najnowsze wpisy

X

Zaloguj się

Mój koszyk
Twój koszyk jest pusty.

Wygląda na to, że nie dokonałeś jeszcze wyboru.